Het einde van 2014 nadert in rap tempo. De kerstdagen liggen alweer achter ons. Op tv vliegen de jaaroverzichten je om de oren. ‘To do’ lijstjes voor het kerstdiner liggen verfrommeld in de oud-papierbak. Voor veel mensen is dit een tijd van bezinning. Terugkijken op het afgelopen jaar en vooruitkijken naar het komende jaar.

de oogst

Voor mij was afgelopen jaar een jaar vol sprankeling gecombineerd met dalen waarin mijn verstand me soms op sleeptouw naar ‘veilige oorden’ nam. Ik ontdekte dat als ik anderen vraag om me te helpen ze dat vooral heel fijn vinden om te doen. Ik combineerde mijn passie voor coaching en ACT met mijn liefde voor schrijven. Ik streepte een aantal zaken van mijn bucket list (weekje Rome, leuke concerten).  En mijn droom die ik ooit, 4 jaar geleden uitsprak coachen ‘bij mij aan de aan de keukentafel’ kreeg eind dit jaar echt vorm. Mijn andere liefde (eten) komt hier om de hoek kijken in een workshop die ik samen met een dierbare vriendin geef. Nog zoiets moois: met die vriendin samenwerken, omdat ze me ongelofelijk inspireert. Ons gezamenlijke idee, oprichten van ‘Het insitituut ter bevordering van de levensvreugde’ krijgt daarmee ook vorm. Wat een oogst!

zaaien

En uiteraard is er niet alleen oogst. Om daar te komen moet soms flink gezaaid worden. Zo lang ik mijn eigen praktijk heb word ik vergezeld door de angst dat ik volledig zal mislukken. Soms heeft die angst me een dag of 2 in zijn greep, soms korter. Mijn verstand probeert me dan naar veiliger oorden te lokken. ‘Geen spannende dingen doen! Dat kan alleen maar fout gaan.’ Ik weet dat mijn angsten me veel vertellen over wat ik belangrijk vind. Ik geniet zo van mijn praktijk, ik wil het niet meer missen.

Ik heb ook ontdekt dat er altijd een moment is waarop ik het me realiseer. Dat mijn verstand me weer op sleeptouw neemt.  En dat het dan mogelijk is om mét mijn angst (die niet verdwijnt, zo gaat dat met angst) mijn weg weer te vervolgen. Ik hoef er niet mee te vechten. Hij mag mee. En altijd begint mijn inspiratie weer te stromen wanneer ik me richt op datgene en diegenen die ik belangrijk vind.

goede voornemens tenminste houdbaar tot:

De mooie dingen in 2015 heb ik deels te danken aan mijn goede voornemens eind vorig jaar. Ja echt. Goede voornemens blijven meestal bij goede voornemens toch?  Of zoals Loesje zo mooi zegt: “Mijn goede voornemens bleken weer eens beperkt houdbaar”. Niet als je diep van binnen weet dat je het echt graag wil.

Hier een oefening om ervoor te zorgen dat jouw goede voornemens je gaan helpen om van 2015 een rijk en zinvol jaar te maken. Om ervoor te zorgen dat  jouw goede voornemens ook écht van jou zijn.

Stel je eens voor dat je eind 2015 terugkijkt op het afgelopen jaar in de wetenschap…..  dat het je laatste jaar was. Een vervelende en verdrietige wetenschap, maar je hebt 1 troost. Je kijkt terug op een jaar waarin je alles eruit hebt gehaald wat erin zat. Je hebt die dingen gedaan die belangrijk voor je zijn. Met die mensen die je dierbaar zijn. Je hebt je niet laten weerhouden door je angsten omdat je je richtte op wat belangrijk is. En beantwoord dan de volgende vragen.

1. Waar wil je als je zo terug kijkt geen spijt van hebben?
2. Wat maakt dat dat zo belangrijk voor je is?
3. Wat betekent dat voor wat je dit jaar in ieder geval wil doen?
4. Kan je dat concreet maken? (wat, wanneer, hoeveel ,met wie,..)
5. Wat is een eerste kleine stap die je de komende 48 uur al kan zetten?

Tip: maak een lijst met dingen die je dit jaar wil doen. En hang hem op, op een plek in huis waar je hem regelmatig ziet. Zo word je er steeds weer aan herinnerd.

Ik wens jou en je dierbaren een jaar vol verbonden actie met datgene dat belangrijk voor je is!

Warme groet,

Stephanie