Als iemand die altijd goed kon piekeren heb ik (Stephanie van Workum) ervaren dat het echt lastig is om NIET te denken. Ik probeerde het wel eens. Met zo’n oefening dat je een witte muur moest visualiseren. Helemaal wit moest ie zijn. En geen gedachten. Nou dat lukte echt niet! Frusterend! Wat een enorme opluchting was het voor mij toen ik ontdekte dat het ook niet kan: dat er altijd gedachten zijn. Alleen al dat te weten gaf al lucht. Wat ik vervolgens leerde was veel waardevoller.

Tijdens een periode in waarin ik worstelde met belangrijke keuzes en, vooral, met mezelf (;-)), ontdekte ik ACT (acceptance and commitment therapy). Wat aanvankelijk voelde als een soort ‘Villa Volta’ waarbij mijn wereldbeeld op zijn kop kwam te staan, bleek een warme jas te zijn. Wat heerlijk om de eeuwige strijd in je hoofd te kunnen staken en wat heerlijk om jezelf te behandelen als je beste vriendin. Bewuste keuzes maken voor wat je belangrijk vindt. Aanwezig zijn daar waar je bent. En dat betekent niet altijd de makkelijkste weg. Je angsten vertellen je heel veel over wat je belangrijk vindt, dus als je wilt doen wat je belangrijk vindt heb je soms aardig wat angsten te overwinnen.

Natuurlijk blijf ik mijn angsten tegenkomen. De bekende herken ik snel. En soms komen er nieuwe bij. Heel vaak zijn ze terug te leiden naar hetzelfde. Het geeft niet. Ze horen bij het leven als mens hier op aarde.

Ik heb geleerd om mijn kwetsbaarheid in te zetten als kracht. En heel dicht bij mezelf te blijven. Ik deel mijn eigen ervaringen met mijn cliënten. Omdat ik wil dat ze zien dat iedereen worstelt. (We beklimmen dezelfde berg, en vanuit mijn positie zie ik net weer andere dingen dan jij). En ook omdat ik denk dat mijn eigen proces anderen kan inspireren.

Piekeren heeft me lang belemmerd om te gaan doen wat ik echt wil. Inmiddels heeft het zetten van spannende stappen tot veel moois geleid. Deze coachpraktijk bijvoorbeeld. En o wat ben ik dankbaar dat ik dit werk mag doen!