halfzacht gezemel

Zelfcompassie. Ik heb het hier al vaker genoemd. Er zijn veel mensen die hier een vooroordeel over hebben. Associaties die mensen er mee kunnen hebben zijn: het is pathetisch. Vol zelfmedelijden. Zielig en klein zijn. Dat heeft wellicht met de woorden te maken (in het Engels klinkt het al beter: compassion). Maar zeker ook met onze culturele geschiedenis. Calvinisme. Strengheid en zelfkritiek als correctiemechanisme. Zacht en vriendelijk zijn voor jezelf is dan pathetisch. Halfzacht gezemel. Zelfs onder de deelnemers van de training waren er mensen bij die zich schoorvoetend hadden aangemeld.

groots en krachtig

Niets is minder waar blijkt uit onderzoek. Mensen met een hoge mate van zelfcompassie tonen ook meer compassie en empathie voor anderen. Zelfcompassie leidt tot een vermindering van faalangst, stress, perfectionisme. Niks ego. Niks slap. Niks zelfmedelijden. Zelfcompassie is groots en krachtig. Het helpt je op de momenten dat je het moeilijk hebt. Om goed voor jezelf te zorgen. Met liefde en aandacht. Zoals je dat ook doet bij anderen die je dierbaar zijn.

Het goede nieuws is: zelfcompassie is aan te leren. Door ermee te oefenen. Dat zelfcompassie krachtig is heb ik zelf ervaren. Eerder al en ook nu weer. De dag voelde als een warm bad. Ook al hebben we veel gewerkt met vervelende emoties. Maar wat doet het dan, vraag je je misschien af?

een warm dekentje

Zelfcompassie helpt je om vervelende emoties niet weg te duwen. Dat wegduwen doe je bijvoorbeeld met zelfverwijt (wat ben ik toch stom om te laat weg te rijden!). Of door heel hard te roepen: komt wel goed! Ook al voel je je van binnen helemaal niet zo.  En het werkt ook niet. Het is als een bal die je onder water probeert te houden. Vroeg of laat schiet ie alsnog heel hard naar boven!

In plaats een naar gevoel weg te duwen kan je het ook observeren. Met zachte en vriendelijke aandacht voor jezelf. Degene die het nu even moeilijk heeft. Wat er dan gebeurt: de pijn is er nog steeds. Maar minder scherp. Je stopt om ermee te strijden. Je pelt hem als het ware een beetje af. Totdat overblijft wat er is. En diegene die die pijn ervaart: die krijgt even een warm dekentje over zich heen.

oefening baart kunst

Vind je dat lastig? Je bent de enige niet. Het vergt oefening. En dan nog. Probeer dit eens, op een moment dat je je vervelend voelt. Stel je eens iemand voor die een glimlach op je gezicht brengt. Iemand die zachtheid bij je oproept. Een lieve vriendin, je partner, je kind, huisdier. En blijf even met je aandacht bij die persoon. Verleg die aandacht nu naar jezelf. Die zachtheid die je voor de ander voelt, kan je die ook voor jezelf voelen? Hier en nu. Op dit moment? En kan je ook met die zachtheid naar je eigen pijn kijken? Deze zachte aandacht geven? Losjes vasthouden?

“Unlike selfcriticism, which asks if you’re good enough, self compassion asks what’s good for you” Kirstin Neff

programma

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Laat je het me weten? Zelfcompassie was al onderdeel van het programma stap uit de Piekerfabriek. Na vorige week zal dat alleen maar meer worden. Wil je meer weten: neem contact met me op. Ik beantwoord je vragen met alle liefde!