The school life is

30 augustus 2018 • Geen categorie

Sommigen van jullie weten dat deze zomer voor mij een verdrietig randje had omdat begin juli mijn dierbare vader is overleden. Het is één van de redenen dat je even niets van me hoorde. Het was even stil in mij. De inspiratie stokte. Mijn aandacht was elders nodig.

Het verwerken van zijn dood is een intens proces waarin alle lessen die ik geleerd heb en mijn cliënten mag leren een nog diepere bodem krijgen, voel ik. En blijkbaar mag ik nog dieper gaan en nog meer wijsheid ontwikkelen. Vorige week kregen we namelijk het onwaarschijnlijke bericht dat ook mijn lieve moeder ernstig ziek is.

Ja ik weet het. Een bizarre samenloop van dingen. Het rouwproces van mijn vader wordt ineens heel abrupt naar de achtergrond geduwd. Mijn moeder, die nu alleen is en mijn vader mist, heeft mij en mijn zus nu nodig. Mijn verstand riep supersnel: dat mag je niet aan je klanten gaan vertellen! Dat kan niet. Daar mag je ze niet mee belasten. En: dan denken ze dat je niet meer in staat bent om te coachen. Om hen te begeleiden.
Maar dat is natuurlijk onzin. Ik ben een mens. Ik wil open en transparant zijn. Delen hoe het voor mij is. Authentiek zijn. Dit is wat het is. Daarom deel ik het nu ook met jou. Ik heb ermee geworsteld of ik dat zou doen. De afgelopen tijd heb ik voor mijn gevoel weggedoken onder een steen gezeten. Maar het voelt op de een of andere manier als belangrijk. Het helpt me om de impasse te doorbreken, om alles wat er is aan te kijken. Om mijn werk te blijven doen,

Ik ben enorm verdrietig. Er zijn momenten dat ik paniek voel. Dat zijn altijd de momenten dat mijn hoofd de overhand heeft. En wil weten hoe het allemaal gaat lopen. Of allerlei scenario’s bedenkt hoe het zal gaan lopen. Ik ben ook boos geweest. En heb me zielig gevoeld. En klein en gewond. En dat allemaal komt nog geregeld op.

Maar er is zoveel meer. Ik voel me ook mega krachtig. Ik voel enorm veel liefde. Ik ERVAAR de kracht van het nu, en voel ook dat dat het enige is dat telt. Als mijn hoofd op hol slaat herinner in mezelf aan: je weet alleen maar wat er VANDAAG is. Blijf hier en nu. Ik voel me ook gedragen. De steun van familie, buren, de liefste vrienden die op gang komt. Ik voel me gedragen door het universum. Door mijn vader die ik heel dichtbij me voel.

De lessen die ik hierin aan het leren ben zie ik ook heel helder.
OVERGAVE. Dit is ultiem een moment van geen controle hebben. Geen invloed hebben. Toevallig kwam vandaag deze quote van Gabby Bernstein voorbij: “when I practice surrender, I lean on a power greater than me”. Ik weet dat die grotere kracht er is en dit is het moment dat ik daarin mag terug leunen. Wat er ook gebeurt, hoe het ook gaat. Dat ik mag ervaren hoe ik dan wordt gedragen. VERTROUWEN is dat ook.

ZELFZORG is een grote uitdaging nu en daarmee ook een grote les. Mijn moeder heeft onze zorg nodig, ik heb een gezin een een coachpraktijk. Allemaal zaken die aandacht vragen van mij. Ik ben degene die dat draagt. Nu is het nóg meer zo, dat wanneer ik niet goed voor mezelf zorg, ik er niet kan zijn voor mijn moeder, mijn gezin, mijn klanten. En wat is dat ook uitdagend, juist nu.
Zoals zondag toen mijn zus bij mijn moeder was, en mijn hoofd riep: je moet wel even naar haar toe vandaag hoor. Anders ben je er helemaal niet geweest vandaag. Of toen mijn tante voorstelde dat zij mee zou gaan om bij een onderzoek te zijn, mijn eerste reflex was zeggen: nee joh, ik ga wel mee! Het is zo belangrijk om hulp te aanvaarden. Om rustmomenten te pakken. En zo lastig ook.

Wat mijn werk betreft riep mijn hoofd vorige week: je kan wel inpakken. Hoe kan je zo nou mensen helpen? Dat verhaal heb ik herkend. Ik stap uit dat verhaal. Wat hier staat deelde ik eerder vandaag in de community van ‘Stap uit de piekerfabriek’ en één van de deelnemers reageerde als volgt: “die diepere laag zag ik in je laatste webninar. Ik doe al een tijdje mee aan jouw programma’s. Het laatste webinar was duidelijk anders dan de vorige. Niet beter of slechter maar anders, Op de een of andere manier inspirerender. Moeilijk uit te leggen”. En zo is het. Ik ben veel aan het leren. Ik neem de lessen aan. Zo goed als dat gaat. Ik ga er vol in.

Wat mijn werk betreft zal ik een modus vinden. Ik hou van mijn werk. Het geeft me veel energie en kracht. En ik hou van mijn moeder, zielsveel. Ik heb mijn klanten geïnformeerd en uitgelegd dat ik vaker dan anders afspraken zal verzetten. Omdat dat nodig is vanwege de zorg voor mijn lieve moeder. Of gewoon.. omdat ik voel dat ik er die dag niet écht voor hem/haar kan zijn. Want natuurlijk, daar zal ik goed op blijven letten.
Met vallen en opstaan.

Overgave. Leven bij de dag.

In de piekerpost zal ik mijn proces met je blijven delen. En soms zal het over iets heel anders gaan. Omdat het belangrijk is dat het leven door blijft gaan. Dat ik door blijf gaan.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Menu Title