waar bén ik aan begonnen?

30 oktober 2014 • Overig

Waar bén ik aan begonnen?! Zomaar een gedachte in de week voordat mijn lief en ik 5 dagen naar Rome gingen. “Al dat geregel voor die paar dagen weg”, “Wat doe ik mijn kinderen aan, ze gaan vast heimwee krijgen!” Het was maar goed dat de tickets al klaar lagen en het appartement geboekt en betaald was. Gelukkig realiseerde ik me ook: “Ho, stop!  Deze reis naar Rome, die willen we al heel lang. Even samen er tussenuit ook. Dáár ben ik aan begonnen!” Mijn strenge verstand op hol Druk bezig de boel te saboteren terwijl ik me hier al maanden op verheug.

Herken je dat? Je gaat iets doen wat je belangrijk vindt. Je verheugt je erop. En ineens vliegen de mitsen en maren  je om het hoofd. Wat als, wat een gedoe. laat maar!

manieren waarop je verstand je in de maling neemt deel 2: wat je denkt is waar

Als je piekert, dan ga je op in je gedachten, in de verhalen die je verstand vertelt. Je verstand wil je dan graag doen geloven dat wat je voelt écht is. Een klein proefje. Ga er even goed voor zitten en stel je dan eens voor dat je een citroen vast hebt. Je ruikt eraan. In gedachten snijd je er een partje uit. Dat doe je in je mond: je bijt erin en zuigt het sap eruit. Misschien kan je je voorstellen hoe het voelt als het sap een kloofje in je hand raakt. Merk de fysieke reactie in je lijf op, bij dit verhaal.

En toch is er echt géén citroen!

Zo gaat het vaak ook met gedachten. Als je er helemaal in opgaat ga je je er ook naar gedragen. Grote kans dat het dan inderdaad niet lukt wat je wil doen.

3 tips

Wat kan je doen als je zo op gaat in je gedachten zoals als ik, vlak voor mijn reis naar Rome?

  • Afstand nemen
    Een heel effectieve manier om úit die malende piekerfabriek te stappen gaat zo. Pik een gedachte uit die je van streek maakt en vul aan: ik ben… (een slechte moeder, bijvoorbeeld). Schrijf het op en kijk er naar. Ga er 10 seconden helemaal in op. Voeg daarna de volgende zin toe: ‘Ik heb de gedachte dat.. (ik een slechte moeder ben). Herhaal dat een tijdje. Merk op wat er gebeurt. (uit: R. Harris, de valstrik van het geluk, 2009).

  • Helpt deze gedachte?
    Vraag je het volgende eens af: “Helpt deze gedachte mij?” In het voorbeeld van mijn reis wist ik dat dat niet het geval was. Samen eruit, iets doen dat we al heel lang willen was belangrijk. Mijn gedachten wilden me daarvan weerhouden en voorkomen dat er ‘grote rampen’ zouden gebeuren. En het ongemak dat deze reis óók oproept (geregel, angst voor wat mijn kinderen mee gaan maken) wegduwen (zie de piekerpost van september).

  • Wat is het ergste dat er kan gebeuren en wat kan ik dan doen?
    Op nummer 1: dat mijn kinderenze vreselijke heimwee hebben! Tja heimwee. Iets dat bij het leven hoort. Het is de vraag of ik werkelijk kan voorkomen dat mijn kinderen heimwee hebben. Er zal altijd een moment komen dat ik niet bij ze ben. Wat ik wel kan doen: regelen dat ze  bij liefdevolle mensen zijn. En ik realiseerde me nog iets: dat ik wil voorkomen dat ze heimwee hebben, is een daad van liefde. Maar dat die heimwee er mag zijn is dat zeker ook. Zeker als ze de ervaring opdoen dat ze dat aankunnen.

De heimwee was er. Heel even. Achteraf heb ik toch vooral gehoord van de heerlijke chocoladefondue en de gezelligheid met opa en oma. En wij?  Wij kwamen opgeladen terug met een koffer vol nieuwe ervaringen, verhalen en inspiratie.

Welke gedachten houden jou in de houdgreep? Wil je ze met me delen? Meld je aan voor een gratis sessie met mij waarin jij inzicht krijgt in wat je kan helpen om uit de piekerfabriek te stappen.

Warme groet,

Stephanie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Menu Title